Maandag 8 februari
Jebel Hafeet, oorgier en strandlopers
Vanmorgen in alle vroegte zetten we koers in zuidoostelijke richting. Een lange rit richting een uithoek van de Emiraten. Vandaag stonden oa de gebieden Jebel Hafit & Green Mubazzarah op het programma. Honderden kilometers rijden we over brede banen asfalt door de woestijn en als we de stad Al Ain in rijden zien we een enorme rotsige bergketen en een groene oase. Niet alleen voor ons een verademing, na al dat zand, maar ook voor vele vogels die in dit groenrijke paradijs overwinteren.
We beginnen met de klim omhoog. Voor deze keer laten we de huurauto het werk doen. Langs de weg vol haarspeldbochten liggen aangeveegde parkeerplaatsen waar je een fantastisch uitzicht hebt over de Emiraten en buurland Oman. Op diverse rotsen zitten koppeltjes humes’tapuiten (humes wheatear) en op de parkeerplaats schuifelen woestijnleeuweriken rond. Een fraaie monnikstapuit en een paartje Arabische woestijnpatrijzen maken het vogelfeest compleet. De zon begint hoogte te winnen en het uitzicht is fantastisch. Vale rotszwaluwen foerageren in het luchtruim en ik zoek driftig naar de hier soms aanwezige Barbarijse valk. Bij iedere parkeerplaats die we aandoen zien we woestijnpatrijzen. De soort is hier algemener, dan ik had verwacht. Op de vangrail van de weg zit een blauwe rotslijster te zingen. Toch wel een verademing dat na die lange autorit, zowel de bestemming als de vogels, aan de verwachtingen voldoet. Bovenop deze bergketen ligt een modern Mercure hotel als een paleis te pronken. In de ‘tuin’ van dit enorme complex zit een striolated bunting (gestreepte gors) .
We slingeren dezelfde route weer naar beneden en vervolgens bewonderen we de groene voet van de berg. Diverse sproei-installaties zorgen hier voor mooie groene grasmatten en bloemrijke plantsoenen. Uiteraard trekt dit water leven aan, zeker op deze door zandduinen ontsloten plek. Op de veldjes foerageren hoppen, waterpiepers en een enkele citroenkwikstaart. In een paar plukken riet zingt snoeihard een Indische Karakiet en vliegt een ralreiger op. Het wordt iets warmer en we struinen door een wadi. Een dwergarend begint actief te thermieken en in een schamel struikje zit een Ménétriés’ zwartkop .
Aan het eind van de ochtend zoeken we het avontuur . Op de kaart hadden we een aantal smalle weggetjes gezien , dwars door de woestijn , richting een bekend zoetwatermoerasje. Via een elektronische slagboom rijden we naar binnen. Grote stukken ‘zandbak’ zijn hier ingerasterd voor kamelen. Heel ver komen we niet, want het mulle zand laat de wielen af en toe tollen en het risico op een langdurige verblijf zien we niet zitten. Onverwacht levert het wel een aantal leuke woestijnsoorten op. Een maskerduif , isabeltapuit, woestijntapuiten en een waarschijnlijke barbarijse valk.. Op een willekeurige plek staan we even stil en boven in een kaal struikje laat een woestijngrasmus van zich horen.
Het meertje wat we bezoeken is , volledig volgens verwachting, afgeladen met vogels. Daarmee ook zeer effectief voor de ‘UAE-trip-soortenlijst’. Grote groepen tafeleenden, honderden dodaars, zwarte ibis, tientallen Temmincks strandlopers. Wat is water toch belangrijk voor leven. Het plasje zo groot als een paar voetbalveldjes zit tot de nok toe gevuld met vogels. Overal zingen Indische karkieten en het miegelt van de piepers en kwikstaarten. De verrassing komt tijdens de boterhammen met vruchtenjam. Op enorme hoogte zeilt een gier over. Te groot voor een aasgier en de vorm van de staart klopt niet voor deze soort. Op de foto’s is te zien dat het om een oorgier ( Lapped-faced vulture) gaat. Een zeldzame soort in dit deel van het Midden-Oosten.
We laten het paradijselijke moerasje voor wat het is en via de drukke en grote plaats Al Ain rijden we weer richting het noordwesten. Een beetje gaar van de lange autorit installeren we ons op het verlaten strand. Het is vallend tij en de omstandighedenn zijn om van de vele steltlopers te genieten. Ik waag een poging voor een aantal foto’s en kruip al tijgerend richting de slikplaten. In een ongemakkelijke houding lig ik op zeer korte afstand van terekruiters, woestijnplevieren en kleine strandlopers. Een buitenkans om deze soorten te kunnen bekijken en om vast te leggen op foto. Het enige wat nog ontbrak was een dichtbij foeragerende krabplevier….
In de schemer rij ik nog een rondje door de woestijn in de hoop tegen een Egyptische nachtzwaluw aan te blunderen. Geen idee waar te beginnen, missie eigenlijk kansloos. Een Arabische vos is het enige dier wat ik aantref. In de avond dineren we voor het laatst in het restaurant nabij het hotel.
Dinsdag 9 februari
Hamraniyah fields, rovers en klauwieren in Mushrif NP en vakantiestress
Omdat je in de UAE garantie hebt op fraaie zonsopkomsten en dus fenomenaal licht om te fotograferen, besluit ik voor zonsopkomst nog naar een vogelgebiedje in de buurt te rijden. De afstand onderschat ik , maar gelukkig rij ik tijdens zonsopkomst langs sproei-installaties en een kakelgroen landbouwgebied: Hamraniyah Fields. Bij een huisje en een hek parkeer ik de auto. De lokale boer kijkt me wat vragend aan, maar bij het zien van mijn vogelboek, verrekijker en fototoestel weet hij genoeg. De poort gaat open en ik krijg wat fruit om op te knabbelen. Een prima pre-breakfast..Ik krijg toestemming om een ronde te maken over zijn velden. Het is spannend vogels kijken met diverse gekraagde roodstaarten, citroenkwikstaart, klapekster en een flinke groep spreeuwen. Een groep alarmerende myna’s trekt de aandacht. Ze hebben zich verzameld rondom een Aziatische Wespendief , een leuke soort zo op de vroege morgen. Ik heb helaas maar weinig tijd, maar deze plek heeft veel potentie. De lijst met waargenomen vogelsoorten is immers ook indrukwekkend en dat terwijl deze plek maar weinig bezocht wordt door vogelaars.
Om ca 9.30 nuttigen we voor het eerst een ontbijt bij het hotel en komen er enkele lachsterns drinken bij het zwembad. Zelfs de vele roepende huiskraaien zorgen voor een ontspannen achtergrond orkest. Ondertussen schuiven er een Groene bijeneter en een kuifleeuwerik aan in de tuin.
Aan het eind van de ochtend rijden we richting het strand van Umm al-Qaiwain. Vanaf de kustlijn zien we op grote afstand tientallen reuzenzwartkopmeeuwen. Ze vliegen ver de zee op, waarschijnlijk op zoek naar vissersboten. Helaas lukt het niet om één van deze indrukwekkende beesten fatsoenlijk te fotograferen. Reuzenzwartkopmeeuwen vervelen natuurlijk nooit en het is iedere keer weer smullen om de bakbeesten te zien.
Na een aantal dagen ‘rustig verkeer’ is het tijd om via de drukke snelweg ‘Emirates road’ weer richting Dubai stad te gaan. Als je deze weg vanuit het noorden neemt, voorkom je in ieder geval een nog drukkere route door allerlei voorsteden. We hadden het Mushrif National park nog bewaard voor het slotstuk UAE. Het park is voornamelijk bekend vanwege de Gestreepte Dwergooruiltjes die hier voorkomen. Die konden we gezien het tijdstip ( 14.00 uur) van de dag wel op onze buik schrijven, maar andere leuke overwinterende soorten troffen we wel.
Een fraaie bastaardarend hangt boven de parkeerplaats en een shikra vliegt voorbij.In het park zelf is het stil en zijn voornamelijk de parkieten en maina’s luidruchtig aanwezig. Het park is speels en kneuterig op gezet, maar uiteraard trekt het vele groen een aantal leuke vogels. Nabij de moskee zit een nogal sneaky maskerklauwier die zich uiteindelijk uitgebreidt laat fotograferen. Opvallend is vooral de hoeveelheid roofvogels. Regelmatig komt er een arend overvliegen en de vogels die ik redelijk kan bekijken determineer ik als bastaardarenden.
Met de gedachte dat we vroeg in de avond zouden gaan vliegen, zakken we wat verder af richting de luchthaven. Het Ra’s al-Khor Wildlife Sanctuary lag op de route naar het Dubai Creek park waar we de dag wilde afsluiten. Met het geraas van de snelwegen op de achtergrond en met zicht op de skyline van Dubai een contrastrijke plek. Rondom het wetland reservaat zijn drie hypermoderne vogelkijkhutten geplaatst en staan Leica verrekijkers ( zonder slot) klaar voor bezoekers. Er staan diverse steltlopers, groepjes ooievaars en er zwemt een onvolwassen roze pelikaan. De laatste was reeds eerder deze winter al ontdekt. Boven de mangroves vliegt een zwarte wouw en ook hier weer diverse bastaardarenden. Spectaculair en fotogeniek zijn de honderden flamingo’s. Pal voor één van de kijkhutten kleuren de slikplaten roze.
Volgens de navigatie is het vanaf het Dubai Creek Park circa 6 minuutjes rijden naar de Terminals van de airport. Genoeg tijd dus nog voor een loopje en een zonnetje in het fraaie Creek park. Vanuit het park zien we gigantische jachten liggen en stijgt een watervliegtuig op. We schrikken echter van de enorme hoop met auto’s, die al uren al toeterend rondom het park staan geparkeerd. De 6 minuten van de navigatie halen we niet en ruim 1,5 uur later komen we enigszins gestresst aan bij het verhuurbedrijf. Bij een tankstation gooi ik nog snel een emmer water over de auto heen om het vele stof te laten verdwijnen. De verhuurder vraagt gniffelend of het geregend heeft in Dubai….Het water zorgt voor een nog viezere auto maar gelukkig levert het geen sancties op.
Zonder problemen checken we uiteindelijk toch ruimschoots te voren in en vervolgen we onze reis naar Kuala Lumpur ( Maleisië)
Thomas van der Es 