Alkefjellet en IJsberen op 80.45 graden noorderbreedte
Van 9 juni t/m 17 juni was ik als reisleider voor Inezia Tours op het expeditieschip de Plancius. Een spectaculaire reis die in het teken stond van de ‘Keizer van het Noorden’. Vanaf het schip is er dagelijks een BLOG bijgehouden door mij en enkele deelnemers.
Interesse in een lezing? Neem vrijblijvend contact op met mij.
Van 9 juni t/m 17 juni was ik als reisleider voor Inezia Tours op het expeditieschip de Plancius. Een spectaculaire reis die in het teken stond van de ‘Keizer van het Noorden’. Vanaf het schip is er dagelijks een BLOG bijgehouden door mij en enkele deelnemers.
Interesse in een lezing? Neem vrijblijvend contact op met mij.
Van 9 juni t/m 17 juni was ik als reisleider voor Inezia Tours op het expeditieschip de Plancius. Een spectaculaire reis die in het teken stond van de ‘Keizer van het Noorden’. Vanaf het schip is er dagelijks een BLOG bijgehouden door mij en enkele deelnemers.
Interesse in een lezing? Neem vrijblijvend contact op met mij.
Van 29 mei t/m 17 juni 2016 ben ik voor Inezia Tours en Vogelbescherming Nederland als gids mee geweest op expeditie schip de Planicus van Hansweert ( Zeeland) naar Spitsbergen.
Vanaf het schip is een dagelijks blog bijgehouden. De verhalen zijn hier te lezen.
Van 29 mei t/m 17 juni 2016 ben ik voor Inezia Tours en Vogelbescherming Nederland als gids mee geweest op expeditie schip de Planicus van Hansweert ( Zeeland) naar Spitsbergen.
Vanaf het schip is een dagelijks blog bijgehouden. De verhalen zijn hier te lezen.
Orka’s, stralend Jan-Mayen , pakijs van Groenland en de Keizer!
Van 29 mei t/m 17 juni 2016 ben ik voor Inezia Tours en Vogelbescherming Nederland als gids mee geweest op expeditie schip de Planicus van Hansweert ( Zeeland) naar Spitsbergen.
Vanaf het schip is een dagelijks blog bijgehouden. De verhalen zijn hier te lezen.
Van 29 mei t/m 17 juni 2016 ben ik voor Inezia Tours en Vogelbescherming Nederland als gids mee geweest op expeditie schip de Planicus van Hansweert ( Zeeland) naar Spitsbergen.
Vanaf het schip is een dagelijks blog bijgehouden. De verhalen zijn hier te lezen.
Lezing over deze fantastische reis? Neem vrijblijvend contact met mij op.
Fraser’s Hill was één van de hoofdbestemmingen van onze reis. De regio beloofde spectaculaire uitzichten, mooie bergwouden en vele vogelspecialiteiten. De verwachtingen kwamen uit en de dagen vlogen voorbij. Fraser’s Hill is een aanrader voor natuur en vogelliefhebbers die een bezoek aan Zuidoost-Azië overwegen.
13 maart 2016
The Gap, Jelai Resort en de modderige Hemmit trail
We rijden in alle vroegte in noordoostelijke richting. Vanaf Kuala Selangor een ritje van ruim 2,5 uur. Het laatste uur van de rit , tot aan de befaamde ‘Gap’, is het genieten geblazen. Fantastische woudreuzen en snelstromende riviertjes passeren terwijl we al slingerend hoogte winnen. Het is verleidelijk om enkele malen te stoppen , maar we houden ons in. Rond 9 uur komen we aan de bij de ‘Gap’. Vroeger was hier een Guesthouse, tegenwoordig een toiletvoorziening en wat vervallen panden. The ‘Gap’ spookt een beetje en vanuit half ingestorte woningen heb je zicht op dichte pakketten bamboe en duistere bosbodems. De bergbossen kennen verschillende gradaties. Iedere hoogtezone heeft een andere bossamenstelling en bevat andere vogelspecialiteiten. Het is dus wijsheid om tijdens een meerdaagse bezoek verschillende hoogtes rondom Bukit Fraser te bezoeken.
We besluiten te starten met een wandeling langs de ‘Old Road’. Het is bovengemiddeld druk, voornamelijk met wielrenners. In Maleisië is het namelijk tot en met vandaag vakantie ivm Chinees Nieuwjaar. Het maakt voor de vogelactiviteit niet uit. Na enkele kilometers wandelen komen we een fantastische gemixte groep vogels tegen ( feeding flock) . Ruim 30 verschillende zangvogels houden zich op langs de weg. Leuke soorten die we treffen zijn Chestnut-backed scimitar babbler , Buff-necked woodpecker, Red-billed malkoha en Silver-breasted Broadbill .
Buff-necked woodpecker
Silver-breasted Broadbill
Red-billed Malkoha
Heerlijk om na enkele kilometers lopen opeens zoveel vogelactiviteit te treffen. Bladderen in het boek, plaatjes schieten en nieuwe soorten bewonderen. Reislustige vogelaars kennen dit gevoel, heerlijk!
We lopen weer naar beneden en bij de ‘Gap’ treffen we een leuke verrassing. Een groepje van zes Pin-tailed parrotfinches doet zich tegoed aan de bloeiende bamboe. Wat een fraaie soort en totaal onverwacht!
We checken in bij het Shahzan Inn hotel .Eind van de middag maken we vanaf deze plek nog een wandeling. Bij het verlaten Jelai resort treffen we een lege parkeerplaats met wat broodkruimels. Een grote groep vogels heeft het erop voorzien. We doen op korte afstand waarnemingen van Fire-tufted Barbet, Long-tailed Sibia en Silver-eared mesia . De hele wandeling is goed. Vanaf het dorp lopen diverse trails. Eén van die trails is de Hemmit Trail. Slechts 1,5 kilometer lang, maar glibberig en matig onderhouden.Het kost dus iets meer tijd. We maken direct kennis met een beruchte grondbewoner van Maleisië : de bloedzuiger. Rijkelijk vertegenwoordigd op de modderige en met bladeren bedekte paadjes. Qua vogels is het niet slecht, maar het zicht is ronduit belabberd. We doen nog wel een goede waarneming van een Striped-wren Babbler en langs de weg zit nog een fraaie Large Niltava. Hoogtepuntje van de middag was de extreem groene Green Magpie die luidkeels zat te roepen langs de Golfbaan.
Large Niltava
In de avond doen we nog een poging voor een Brown-wood Owl. Hoofdlampjes en zaklampen in de aanslag, maar het levert weinig uilen op. Boven de weg vliegt nog wel een Grey nightjar.
14 Februari
Hogerop: Bishop trail en Telecom Loop
Een uur voor zonsopkomst (6.15) sta ik voor ons hotel en loop ik richting het begin van het dorp nabij de Old Road Gate. Gisterenavond ving ik geruchten op, dat bij deze plek onregelmatig een ‘Malayan Whistling thrush’ zou zijn gehoord. Daar moet je vroeg voor op, want deze geheimzinnige fluitlijster is vocaal actief voor zonsopkomst. Een Pygmy wren babbler laat van zich horen, een groene boomslang ligt naast me op het natte wegdek en in het bos roept een Mountain scops owl. Om 7.15 besluit ik een stukje langs de weg te lopen. Het levert een fraaie Orange-headed thrushen White-tailed Robin op, maar van de gewenste Malayan Whistling thrush ontbreekt tot op heden ieder spoor..
Na een heerlijk ontbijt gaan de bergschoenen weer aan voor de befaamde Bishop Trail. We knopen de bloedzuigersokken op tot aan de knieën. Het is mistig, maar dat is niet heel ongebruikelijk op deze hoogte. Het nadeel is echter wel, dat de mist, uiteindelijk veranderd in een mix van mist en miezerige regen. Niet goed voor de vogelactiviteit , hele goede omstandigheden voor bloedzuigers…Ook deze trail valt een beetje tegen,het is een beetje verpauperd allemaal. Het bos is natuurlijk mooi , maar de paadjes zijn erg modderig , dat je nauwelijks om je heen kan kijken. Vanuit de vallei roept een Rust-Naped Pitta en we zien een Red-headed Trogon.
Noodgedwongen brengen we een ruim half uur door in een schuilhut. Het miezeren was voor korte tijd veranderd in een hoosbui. Gelukkig duurt het niet al te lang en als we de trail verlaten breekt zowaar de zon door. Op het natte wegdek zitten diverse vliegenvangers. In de berm zit een fraai vrouwtje Mugimaki flycatcher. Iets verderop treffen we het dieporanje mannetje en een gitzwarte man Little pied flycatcher.
Aangekomen bij de auto treffen we een aantal Britse vogelaars. We wisselen wat waarnemingen uit en krijgen een zeer bruikbare tip. De ‘Telecom loop’ ,iets buiten het dorp, blijkt buitengewoon goed te zijn. De afgelopen dagen zou hier meermalig Malayan whistling thrush zijn gezien en gehoord. Ook de tot op heden gemiste Malayan Partridge zou hier makkelijker zijn. Het doel van de middag was daarmee duidelijk: De Telecom Loop.
Met een huurauto is deze plek zeer gemakkelijk te bereiken. Het voordeel is dat de weg prima toegankelijk is. Je kan hem rondrijden en overal zijn mogelijkheden om te stoppen. Vogels laten zich hier vele malen beter zien als op de verpauperde trails. Op de weg zien we vele Siberische lijsters. Gedurende een paar uur vogelen scoren we goede soorten : Blue nuthatch, Long-tailed Broadbill, Malayan Partridge ( alleen gehoord), Rusty-Naped Pitta. De Long-tailed broadbill had ik al eerder gezien in Thailand, maar het blijft leuk om deze ‘Mickey Mouse’ van het vogelrijk weer tegen te komen.
Long-tailed Broadbill
We passeren een heel klein stromend beekje wat de weg doorkruist. Dit zou de plek moeten zijn die de Engelse collega vogelaar bedoelde voor de Malayan whistling thrush. Het tijdstip (14.00) was ongeschikt voor de soort. De Telecom loop was buitengewoon effectief en goed toegankelijk dat ik later die dag nog even terug zou gaan.
In de namiddag is het zonnig. Grote hordes toeristen verlaten de hotels van Bukit Fraser’s. De vakantie zit erop. Een groot verschil met gisteren en het dorp is weer bijna zo goed als verlaten. We besluiten nog even naar het Jelai Resort te gaan. Met zulk fantastisch licht zou het fotograferen makkelijker moeten zijn. In korte tijd schiet ik een hele lading plaatjes, hieronder een selectie.
Het is rondom zonsondergang als ik voor een tweede keer deze dag de ‘Telecom loop’ rond wil rijden. Een betere kans voor de whistling thrush zou ik niet krijgen. De weg is daarnaast goed voor overstekende patrijzen en fazanten. De laatste soortgroep behoorde serieus tot de mogelijkheden , want recent is er ook een Mountain Peacock pheassant waargenomen. Een endeem, die tegenwoordig extreem lastig is geworden in Maleisië. Op de weg zitten diverse leuke vliegenvangers en de nodige Siberische lijsters. Een luidkeels zingende Rufous-browed flycatcher trekt de aandacht. In de schemer maak ik, met veel te hoge isowaarde, een bewijsplaatje. Gewoon omdat het kan.
Rufous-browed Flycatcher
Siberian Thrush
Net na een bocht, blijkbaar in de buurt van het stroompje, zie ik in de koplampen een vrij kleine donkere lijster. Een blik door de voorruit met verrekijker bevestigd dat het de endemische Malayan whistling thrushis. Precies bij het stroompje! Ik parkeer de auto, maar de vogel is de vallei ingedoken. Niet ver van mij vandaan hoor ik scherpe hoge fluittonen. Ik doe mijn uiterste best om in het duister een silhouet van de vogel te ontdekken, maar die poging is tevergeefs. Voldaan rij ik terug richting het hotel! Een lastige endeem, die door veel vogelaars wordt gemist zit in de tas.
15 Februari
Telecom Loop, Old Road , The Gap
De laatste volle dag in Fraser’s Hill. Voor zonsopkomst rij ik weer richting de ‘Telecom loop’. Deze weg is gewoon verslavend. Het blijft spannend om over de weg te slingeren met de koplampen aan. De kans dat er zomaar wat over kan steken is hier groot. Ik rijd de weg zelfs twee keer rond met de ramen open. Tijdens het eerste rondje zie ik vlak voor de auto een smalle katachtige: een Asian Palm Civet ! Het dier trekt zich weinig van mij aan, maar voor een foto is het nog te donker. Op de weg zitten naast Siberische lijsters ook weer een Orange-headed thrush. Ik hoop natuurlijk op een vervolgwaarneming van de whistling thrush, maar na ruim een half uur posten , geef ik het op.
Na het ontbijt besluiten we vanuit het hotel de ‘Old Road’ af te lopen richting ‘the Gap’. Terug zouden we dan een lift nemen zodat we de klim niet hoefde te maken. De wegen van en naar Bukit Fraser’s zijn beide eenrichtingsverkeer en stoppen is verboden, vandaar deze creatieve oplossing.
Het is een leuke wandeling en het vogelen is onderhoudend. Een fraai vrouwtje Red-Headed trogon laat zich mooi bekijken. Bij the Gate van de ‘Old Road’ treffen we een koppel met Slaty-backed forktails. Ze hebben blijkbaar een nest in het wachtershuisje. In het zonnetje zit een fantastische Sultan Tit.
Slaty-backed forktailSultan tit
Op een bekende plek voor de endemische Marbled-wren babbler hebben we geen succes. Het kostte ook teveel tijd om deze locatie wandelend te bereiken. Ik had echter nog een sluw plannetje voor de avond..
Een beetje doffe roffel van een specht trekt de aandacht. Op gigantische holle bamboo zit een bamboo woodpecker te trommelen. Ze zijn erg bewegelijk , maar een bewijsplaatje lukt. Op het zelfde moment zien we een schitterend paartje Silver-breasted broadbills. Wauw!
We nemen een lift terug en gaan vervolgens richting de Jeriau Waterfalls. Een mooie plek en ook hier zitten Slaty-backed forktails. We zijn de enige die daadwerkelijk naar de waterval lopen. De meeste Aziatische toeristen hebben genoeg voldoening van een selfie met de parkeerplaats en een informatiepaneel…
De ‘New Road’ (de weg naar beneden) hadden we nog niet gereden. De staat van de weg is inderdaad beter. We zien een aantal cirkelende Aziatische wespendieven en een Blyth’s Hawk eagle. Aangekomen op de inmiddels bekende ‘Gap’ lopen we een stukje richting Kuala Lumpur. Je kan eigenlijk op iedere willekeurige plek starten. Het is vrij warm en we zien een aantal fraaie dagvlinders. Met moeite ontdekken we enkele spechten. Als de schemer valt rijden we via de ‘Old Road’ naar boven. Het idee was, dat dit het goede tijdstip zou kunnen zijn voor de Marbled wren babbler. Illegaal ( maar geen mens te zien..) parkeer ik de auto in de berm. In de schemerte begint er een Marbled wren babbler te roepen. Ik zie een schim bewegen, maar meer dan dat wordt het niet. Ik markeer de waarneming met GPS en stuur in de avond een Whatsapp richting vogelvriend Arjan Dwarshuis. Hij zal morgen aankomen op Fraser’s Hill en we hebben durende de aanloop contact over de meest recente informatie van soorten en locaties.
Arjan is bezig met een wereldrecordpoging vogels kijken en reist daarvoor de wereld over. Daarnaast haalt hij geld in voor zwaar bedreigde vogelsoorten middels een Fundraiser project. Voor meer informatie en een donatie kijk hier.
16 februari
Laatste ochtendje met Bishop trail en hele groene eksters.
Een ochtendrondje langs de ‘Telecom’ loop leverde niet veel nieuwe vogelsoorten op. Wel een goede zichtwaarneming van een Rusty-naped Pitta. Pitta’s zijn altijd lastig te zien, maar bij deze soort is het nog net een tandje erger. Al drie dagen lang hoorde ik deze soort roepen. Soms had je het idee dat ze tussen je benen door liepen, maar vanochtend had ik dan eindelijk een vogel in de kijker.
We checken na het ontbijt uit bij Shazan inn en trekken de bloedzuigersokken nog even aan. Omdat de weersomstandigheden werkelijk fantastisch waren , wilde we nog één keer de Bishop trail lopen. Na enkele honderden meters hoor ik een Malayan Partridge roepen. Gehurkt wacht ik op een glimp van de vogels, maar het mocht niet baten. Een persoonlijk hoogtepunt dient zich aan. Een fantastische waarneming van een Green magpie. Niet de zeldzaamste vogel van Bukit Fraser, maar wat een kleuren. Een mooie afsluiter van ons bezoek aan deze schitterende vogelplek! Op naar een nieuwe droomplek, een Nationaal park van wereldklasse: Taman Negara.
Kuala Selangor is een kleine plaats ten noordwesten van de metropool Kuala Lumpur. Op rustige momenten is het een uurtje rijden. De regio is uitermate geschikt voor een aantal laaglandspecialiteiten. Tijdens onze reis door ‘West-Maleisie’ brachten we twee nachten door in het Apps Hotel in dit dorp. Een goed middenklasse hotel , perfecte keuken en een prima uitvalsbasis voor tripjes in de omgeving.
Brutale apen & specialiteiten van de mangroves
De belangrijkste vogelplek van Kuala Selangor is het kleine natuurparkje: ‘Taman Alam Kuala Selangor’ . We bezochten het parkje gedurende een lange ochtend.
Tijdens zonsopkomst staan we op de parkeerplaats van het natuurpark. We waren niet alleen. Vanuit alle hoeken en gaten verzamelden Crab-eating Macaques zich om ons heen. Geniepig zitten ze te loeren vanachter bomen , boven op het hek en rondom de auto. Er zullen vast vele toeristen zijn geweest die dit hinderlijke gedrag veroorzaakt hebben. We verzamelen moed en wurmen ons door de menigte met apen. Brutale apen waren we gewend, maar dit was wel een heftige versie van brutaal. Met slechts één appel minder en een afgeknabbelde fles water starten we onze wandeling.
Officieel was het park nog niet geopend, maar we krijgen toestemming om te beginnen met de trail. We worden getrakteerd op een aanval van kleine zwarte witte steeklvliegjes. Die zagen we even niet aankomen, maar gelukkig hadden we een beschermende spray in onze rugzak. Een korte broek is voor toekomstig bezoekers trouwens geen aanrader. In het dichte (vochtige) bos zoeken we zorgvuldig naar Barred-Eagle owl , maar we hebben geen succes. In diverse reisverslagen had ik gelezen dat deze fraaie uil regelmatig zichtbaar zou zijn op dit deel van de trail.
Het vervolg gaat over een ringeldijkje rondom een moerasje. In twee hoeken staan uitkijktorens. Eén hele hoge van beton en een ‘wiebelaar’ van hout. Op het dijkje vinden we zeer spoedig een doelsoort van de wandeling: Laced woodpecker .De vogel zit voor het mooie net te dichtbij voor de foto..
Laced Woodpecker / Grote schubbuikspecht
Aangekomen bij de boardwalk hebben we het zweet al op de rug staan. Het is geen lange trail, er wordt niet geklommen, maar het is gewoon heel erg warm! De boardwalk door de mangroves is uitermate goed voor een aantal vogelspecialiteiten. We lopen het U-vormige paadje liefst 3 keer rond. Gelukkig levert iedere ronde weer nieuwe soorten op en wordt de moeite beloond. Vrij gemakkelijk zien en horen we Mangrove Blue flycatcher, Golden-bellied gerygone , Great Tit ( cinereous) . Common Flameback en Sunda pygmy woodpecker laten zich zelfs fotograferen. Het benoemen waard, want fotograferen is bijna onbegonnen werk in de duisternis van de mangroves. Bij de schuilhut horen we uiteindelijk de Mangrove whistler en scoren we een volle kaart. Fijn als je achter alle doelsoortjes een vinkje kan zetten!
Als we teruglopen is het onderhoudend vogels kijken. Rustig aan krijg ik een beetje het gevoel te pakken. Een leuke verrassing treffen we aan het einde van het ringeldijkje. Een soort die ik vorig jaar nog in Sri Lanka zag loopt met een drietal voor ons uit; Forest wagtails! In het dichte bos zit een grote ‘feeding flock’ met verschillende soorten, alles is echter mager te zien. Juist op dit stuk van het wandelpad zijn de steekmuggen hinderlijk. Vanuit een boom worden we begluurd. Niet door de hondsbrutale Macaques, maar door een fraaie Silvered Leaf monkey . Gewoon ontspannen op een boomstam en niet azend op onze rugzakken en lunchpakketten. Dat verdiend een foto. Vroeg in de middag kopen we alsnog een kaartje en wringen de T-shirts uit. Het was een mooie wandeling met fraaie soorten!
Rijstvelden met goudsnippen
De omgeving van Kuala Selangor bestaat grotendeels uit rijstvelden. De rijst groeit in het water en de grote kavels in deze omgeving hebben een behoorlijke aantrekkingskracht op steltlopers, zwaluwen en reigerachtigen.
Koereiger / Cattle egret
De algemene soorten waren rijkelijk vertegenwoordigd. Duizenden koereigers, enkele bruine klauwieren en vele grijze wouwen werden makkelijk gevonden. Op de eerste dagen van de reis is dat lekker opstarten. Een hele leuke verrassing was het paartje Goudsnippen ( Greater-painted snipes) . Helemaal niet zo’n gemakkelijke soort en bovendien vreselijk fraai. Open en bloot stapten ze aan onze huurauto voorbij. Ik had de soort al fraai gezien in Gambia ( West-Afrika) , maar dit was wel uitmuntende herhaling.
Goudsnip / Greater-painted snip
Goudsnip / Greater-painted snip
Boven de oudere verdroogde rijstvelden zagen we diverse oostelijke vorkstaartplevieren en een Asian Openbill. De hoofdwegen waren vrij druk en stoppen was hier lastig, maar op de hobbelige zijweggetjes ging dat beter. Ik weet nu in ieder geval dat ik geen ster ben in het achteruit rijden in een auto die gemaakt is voor linksrijders.. Als er een rustende grijzewouw bovenin een struik zit , heb ik geen keus; achteruit dat ding. Wat een indringende blik met die helderrode ogen.
Grijze wouw/ Black-winged kite
Een vrij schaarse soort op het schiereiland van Maleisie is de White-breasted woodswallow . Een beetje plompe spitsvogel met een grijsblauw uiterlijk en een helderwitte buik. Bij een aantal boerderijen kwamen we ze tegen. Een soort die we elders in het land, zeker niet tegen zouden komen.
White-breasted woodswallow
Onverwachte knaller
Als we op dag twee nog een kleine verkenningsronde maken door de uitgestrekte rijstvelden komen er opeens twee gigantische beesten aanvliegen. Totaal verbaasd begin ik in mijn boek te bladderen. Het was een korte waarneming, maar ik had genoeg gezien om zeker te zijn dat het een paartje Gewone Neushoornvogels ( Rhinoceros hornbill) zou moeten zijn. Het geluk is met ons, want de vogels lijken te landen. In een hele kleine nederzetting met lokale rijstboertjes parkeren we de huurauto. Eén van de vogels zit luidroepend in een palmboom. Een uitgelezen kans om de vogel in de telescoop te bekijken. We trekken bekijks en binnen de kortste keren staat het hele dorpje om ons heen. Nadat wij en de vele kinderen de vogels door de telescoop hebben gezien, vliegen beide vogels recht over. De camera ratelt er even op los, want deze onverwachte knaller kan je maar beter gezien hebben.
Vanmorgen in alle vroegte zetten we koers in zuidoostelijke richting. Een lange rit richting een uithoek van de Emiraten. Vandaag stonden oa de gebieden Jebel Hafit & Green Mubazzarah op het programma. Honderden kilometers rijden we over brede banen asfalt door de woestijn en als we de stad Al Ain in rijden zien we een enorme rotsige bergketen en een groene oase. Niet alleen voor ons een verademing, na al dat zand, maar ook voor vele vogels die in dit groenrijke paradijs overwinteren.
We beginnen met de klim omhoog. Voor deze keer laten we de huurauto het werk doen. Langs de weg vol haarspeldbochten liggen aangeveegde parkeerplaatsen waar je een fantastisch uitzicht hebt over de Emiraten en buurland Oman. Op diverse rotsen zitten koppeltjes humes’tapuiten (humes wheatear) en op de parkeerplaats schuifelen woestijnleeuweriken rond. Een fraaie monnikstapuit en een paartje Arabische woestijnpatrijzen maken het vogelfeest compleet. De zon begint hoogte te winnen en het uitzicht is fantastisch. Vale rotszwaluwen foerageren in het luchtruim en ik zoek driftig naar de hier soms aanwezige Barbarijse valk. Bij iedere parkeerplaats die we aandoen zien we woestijnpatrijzen. De soort is hier algemener, dan ik had verwacht. Op de vangrail van de weg zit een blauwe rotslijster te zingen. Toch wel een verademing dat na die lange autorit, zowel de bestemming als de vogels, aan de verwachtingen voldoet. Bovenop deze bergketen ligt een modern Mercure hotel als een paleis te pronken. In de ‘tuin’ van dit enorme complex zit een striolated bunting (gestreepte gors) .
Jebel Hafit
Woestijnleeuwerik / Desert Lark
Blauwe rotslijster / Blue rock thrush
Arabische woestijnpatrijs / Sand partridge
Humes tapuit / Humes wheatear
Green Muzzabarah
We slingeren dezelfde route weer naar beneden en vervolgens bewonderen we de groene voet van de berg. Diverse sproei-installaties zorgen hier voor mooie groene grasmatten en bloemrijke plantsoenen. Uiteraard trekt dit water leven aan, zeker op deze door zandduinen ontsloten plek. Op de veldjes foerageren hoppen, waterpiepers en een enkele citroenkwikstaart. In een paar plukken riet zingt snoeihard een Indische Karakiet en vliegt een ralreiger op. Het wordt iets warmer en we struinen door een wadi. Een dwergarend begint actief te thermieken en in een schamel struikje zit een Ménétriés’ zwartkop .
Green Muzzabarah
Green Muzzabarah
Squacco heron / Ralreiger
Aan het eind van de ochtend zoeken we het avontuur . Op de kaart hadden we een aantal smalle weggetjes gezien , dwars door de woestijn , richting een bekend zoetwatermoerasje. Via een elektronische slagboom rijden we naar binnen. Grote stukken ‘zandbak’ zijn hier ingerasterd voor kamelen. Heel ver komen we niet, want het mulle zand laat de wielen af en toe tollen en het risico op een langdurige verblijf zien we niet zitten. Onverwacht levert het wel een aantal leuke woestijnsoorten op. Een maskerduif , isabeltapuit, woestijntapuiten en een waarschijnlijke barbarijse valk.. Op een willekeurige plek staan we even stil en boven in een kaal struikje laat een woestijngrasmus van zich horen.
Woestijngrasmus / Desert warbler
Jebel Hafit
Dakar
Izabeltapuit / Isabellini wheatear
Woestijntapuit / Desert Wheatear
Woestijngrasmus / Desert warbler
Het meertje wat we bezoeken is , volledig volgens verwachting, afgeladen met vogels. Daarmee ook zeer effectief voor de ‘UAE-trip-soortenlijst’. Grote groepen tafeleenden, honderden dodaars, zwarte ibis, tientallen Temmincks strandlopers. Wat is water toch belangrijk voor leven. Het plasje zo groot als een paar voetbalveldjes zit tot de nok toe gevuld met vogels. Overal zingen Indische karkieten en het miegelt van de piepers en kwikstaarten. De verrassing komt tijdens de boterhammen met vruchtenjam. Op enorme hoogte zeilt een gier over. Te groot voor een aasgier en de vorm van de staart klopt niet voor deze soort. Op de foto’s is te zien dat het om een oorgier ( Lapped-faced vulture) gaat. Een zeldzame soort in dit deel van het Midden-Oosten.
Oorgier / Lapped-faced vulture
Duinpieper / Tawny pipit
Moeras Al Ain
We laten het paradijselijke moerasje voor wat het is en via de drukke en grote plaats Al Ain rijden we weer richting het noordwesten. Een beetje gaar van de lange autorit installeren we ons op het verlaten strand. Het is vallend tij en de omstandighedenn zijn om van de vele steltlopers te genieten. Ik waag een poging voor een aantal foto’s en kruip al tijgerend richting de slikplaten. In een ongemakkelijke houding lig ik op zeer korte afstand van terekruiters, woestijnplevieren en kleine strandlopers. Een buitenkans om deze soorten te kunnen bekijken en om vast te leggen op foto. Het enige wat nog ontbrak was een dichtbij foeragerende krabplevier….
Terekruiter / Terek sandpiper
Terekruiter / Terek sandpiper
Woestijnplevier / Greater sand plover
Terekruiter / Terek sandpiper
Strandplevier / Kentish Plover
Woestijnplevier / Greater sandplover
In de schemer rij ik nog een rondje door de woestijn in de hoop tegen een Egyptische nachtzwaluw aan te blunderen. Geen idee waar te beginnen, missie eigenlijk kansloos. Een Arabische vos is het enige dier wat ik aantref. In de avond dineren we voor het laatst in het restaurant nabij het hotel.
Dinsdag 9 februari
Hamraniyah fields, rovers en klauwieren in Mushrif NP en vakantiestress
Omdat je in de UAE garantie hebt op fraaie zonsopkomsten en dus fenomenaal licht om te fotograferen, besluit ik voor zonsopkomst nog naar een vogelgebiedje in de buurt te rijden. De afstand onderschat ik , maar gelukkig rij ik tijdens zonsopkomst langs sproei-installaties en een kakelgroen landbouwgebied: Hamraniyah Fields. Bij een huisje en een hek parkeer ik de auto. De lokale boer kijkt me wat vragend aan, maar bij het zien van mijn vogelboek, verrekijker en fototoestel weet hij genoeg. De poort gaat open en ik krijg wat fruit om op te knabbelen. Een prima pre-breakfast..Ik krijg toestemming om een ronde te maken over zijn velden. Het is spannend vogels kijken met diverse gekraagde roodstaarten, citroenkwikstaart, klapekster en een flinke groep spreeuwen. Een groep alarmerende myna’s trekt de aandacht. Ze hebben zich verzameld rondom een Aziatische Wespendief , een leuke soort zo op de vroege morgen. Ik heb helaas maar weinig tijd, maar deze plek heeft veel potentie. De lijst met waargenomen vogelsoorten is immers ook indrukwekkend en dat terwijl deze plek maar weinig bezocht wordt door vogelaars.
Hamraniyah Fields
Crested Honeybuzzard / Aziatische wespendief
Southern Grey shrike / Zuidelijke klapekster
Southern Grey shrike / Zuidelijke klapekster
Om ca 9.30 nuttigen we voor het eerst een ontbijt bij het hotel en komen er enkele lachsterns drinken bij het zwembad. Zelfs de vele roepende huiskraaien zorgen voor een ontspannen achtergrond orkest. Ondertussen schuiven er een Groene bijeneter en een kuifleeuwerik aan in de tuin.
Hotel Barracuda Beach resort
Green Bee-eater
Gull-billed tern / Lachstern
Crested Lark / Kuifleeuwerik
Aan het eind van de ochtend rijden we richting het strand van Umm al-Qaiwain. Vanaf de kustlijn zien we op grote afstand tientallen reuzenzwartkopmeeuwen. Ze vliegen ver de zee op, waarschijnlijk op zoek naar vissersboten. Helaas lukt het niet om één van deze indrukwekkende beesten fatsoenlijk te fotograferen. Reuzenzwartkopmeeuwen vervelen natuurlijk nooit en het is iedere keer weer smullen om de bakbeesten te zien.
Na een aantal dagen ‘rustig verkeer’ is het tijd om via de drukke snelweg ‘Emirates road’ weer richting Dubai stad te gaan. Als je deze weg vanuit het noorden neemt, voorkom je in ieder geval een nog drukkere route door allerlei voorsteden. We hadden het Mushrif National park nog bewaard voor het slotstuk UAE. Het park is voornamelijk bekend vanwege de Gestreepte Dwergooruiltjes die hier voorkomen. Die konden we gezien het tijdstip ( 14.00 uur) van de dag wel op onze buik schrijven, maar andere leuke overwinterende soorten troffen we wel.
Een fraaie bastaardarend hangt boven de parkeerplaats en een shikra vliegt voorbij.In het park zelf is het stil en zijn voornamelijk de parkieten en maina’s luidruchtig aanwezig. Het park is speels en kneuterig op gezet, maar uiteraard trekt het vele groen een aantal leuke vogels. Nabij de moskee zit een nogal sneaky maskerklauwier die zich uiteindelijk uitgebreidt laat fotograferen. Opvallend is vooral de hoeveelheid roofvogels. Regelmatig komt er een arend overvliegen en de vogels die ik redelijk kan bekijken determineer ik als bastaardarenden.
Greater spotted eagle/ Bastaardarend
Shikra
Masked shrike / Maskerklauwier
Masked shrike / Maskerklauwier
Masked shrike / Maskerklauwier
Met de gedachte dat we vroeg in de avond zouden gaan vliegen, zakken we wat verder af richting de luchthaven. Het Ra’s al-Khor Wildlife Sanctuary lag op de route naar het Dubai Creek park waar we de dag wilde afsluiten. Met het geraas van de snelwegen op de achtergrond en met zicht op de skyline van Dubai een contrastrijke plek. Rondom het wetland reservaat zijn drie hypermoderne vogelkijkhutten geplaatst en staan Leica verrekijkers ( zonder slot) klaar voor bezoekers. Er staan diverse steltlopers, groepjes ooievaars en er zwemt een onvolwassen roze pelikaan. De laatste was reeds eerder deze winter al ontdekt. Boven de mangroves vliegt een zwarte wouw en ook hier weer diverse bastaardarenden. Spectaculair en fotogeniek zijn de honderden flamingo’s. Pal voor één van de kijkhutten kleuren de slikplaten roze.
Greater Flamingo / Flamingo
Greater Flamingo / Flamingo
Greater Flamingo / Flamingo
Greater Flamingo / Flamingo
Volgens de navigatie is het vanaf het Dubai Creek Park circa 6 minuutjes rijden naar de Terminals van de airport. Genoeg tijd dus nog voor een loopje en een zonnetje in het fraaie Creek park. Vanuit het park zien we gigantische jachten liggen en stijgt een watervliegtuig op. We schrikken echter van de enorme hoop met auto’s, die al uren al toeterend rondom het park staan geparkeerd. De 6 minuten van de navigatie halen we niet en ruim 1,5 uur later komen we enigszins gestresst aan bij het verhuurbedrijf. Bij een tankstation gooi ik nog snel een emmer water over de auto heen om het vele stof te laten verdwijnen. De verhuurder vraagt gniffelend of het geregend heeft in Dubai….Het water zorgt voor een nog viezere auto maar gelukkig levert het geen sancties op.
Zonder problemen checken we uiteindelijk toch ruimschoots te voren in en vervolgen we onze reis naar Kuala Lumpur ( Maleisië)
Thomas van der Es 