Fraser’s Hill was één van de hoofdbestemmingen van onze reis. De regio beloofde spectaculaire uitzichten, mooie bergwouden en vele vogelspecialiteiten. De verwachtingen kwamen uit en de dagen vlogen voorbij. Fraser’s Hill is een aanrader voor natuur en vogelliefhebbers die een bezoek aan Zuidoost-Azië overwegen.
13 maart 2016
The Gap, Jelai Resort en de modderige Hemmit trail
We rijden in alle vroegte in noordoostelijke richting. Vanaf Kuala Selangor een ritje van ruim 2,5 uur. Het laatste uur van de rit , tot aan de befaamde ‘Gap’, is het genieten geblazen. Fantastische woudreuzen en snelstromende riviertjes passeren terwijl we al slingerend hoogte winnen. Het is verleidelijk om enkele malen te stoppen , maar we houden ons in. Rond 9 uur komen we aan de bij de ‘Gap’. Vroeger was hier een Guesthouse, tegenwoordig een toiletvoorziening en wat vervallen panden. The ‘Gap’ spookt een beetje en vanuit half ingestorte woningen heb je zicht op dichte pakketten bamboe en duistere bosbodems. De bergbossen kennen verschillende gradaties. Iedere hoogtezone heeft een andere bossamenstelling en bevat andere vogelspecialiteiten. Het is dus wijsheid om tijdens een meerdaagse bezoek verschillende hoogtes rondom Bukit Fraser te bezoeken.
We besluiten te starten met een wandeling langs de ‘Old Road’. Het is bovengemiddeld druk, voornamelijk met wielrenners. In Maleisië is het namelijk tot en met vandaag vakantie ivm Chinees Nieuwjaar. Het maakt voor de vogelactiviteit niet uit. Na enkele kilometers wandelen komen we een fantastische gemixte groep vogels tegen ( feeding flock) . Ruim 30 verschillende zangvogels houden zich op langs de weg. Leuke soorten die we treffen zijn Chestnut-backed scimitar babbler , Buff-necked woodpecker, Red-billed malkoha en Silver-breasted Broadbill .
Heerlijk om na enkele kilometers lopen opeens zoveel vogelactiviteit te treffen. Bladderen in het boek, plaatjes schieten en nieuwe soorten bewonderen. Reislustige vogelaars kennen dit gevoel, heerlijk!
We lopen weer naar beneden en bij de ‘Gap’ treffen we een leuke verrassing. Een groepje van zes Pin-tailed parrotfinches doet zich tegoed aan de bloeiende bamboe. Wat een fraaie soort en totaal onverwacht!
We checken in bij het Shahzan Inn hotel .Eind van de middag maken we vanaf deze plek nog een wandeling. Bij het verlaten Jelai resort treffen we een lege parkeerplaats met wat broodkruimels. Een grote groep vogels heeft het erop voorzien. We doen op korte afstand waarnemingen van Fire-tufted Barbet, Long-tailed Sibia en Silver-eared mesia . De hele wandeling is goed. Vanaf het dorp lopen diverse trails. Eén van die trails is de Hemmit Trail. Slechts 1,5 kilometer lang, maar glibberig en matig onderhouden.Het kost dus iets meer tijd. We maken direct kennis met een beruchte grondbewoner van Maleisië : de bloedzuiger. Rijkelijk vertegenwoordigd op de modderige en met bladeren bedekte paadjes. Qua vogels is het niet slecht, maar het zicht is ronduit belabberd. We doen nog wel een goede waarneming van een Striped-wren Babbler en langs de weg zit nog een fraaie Large Niltava. Hoogtepuntje van de middag was de extreem groene Green Magpie die luidkeels zat te roepen langs de Golfbaan.
In de avond doen we nog een poging voor een Brown-wood Owl. Hoofdlampjes en zaklampen in de aanslag, maar het levert weinig uilen op. Boven de weg vliegt nog wel een Grey nightjar.
14 Februari
Hogerop: Bishop trail en Telecom Loop
Een uur voor zonsopkomst (6.15) sta ik voor ons hotel en loop ik richting het begin van het dorp nabij de Old Road Gate. Gisterenavond ving ik geruchten op, dat bij deze plek onregelmatig een ‘Malayan Whistling thrush’ zou zijn gehoord. Daar moet je vroeg voor op, want deze geheimzinnige fluitlijster is vocaal actief voor zonsopkomst. Een Pygmy wren babbler laat van zich horen, een groene boomslang ligt naast me op het natte wegdek en in het bos roept een Mountain scops owl. Om 7.15 besluit ik een stukje langs de weg te lopen. Het levert een fraaie Orange-headed thrush en White-tailed Robin op, maar van de gewenste Malayan Whistling thrush ontbreekt tot op heden ieder spoor..
Na een heerlijk ontbijt gaan de bergschoenen weer aan voor de befaamde Bishop Trail. We knopen de bloedzuigersokken op tot aan de knieën. Het is mistig, maar dat is niet heel ongebruikelijk op deze hoogte. Het nadeel is echter wel, dat de mist, uiteindelijk veranderd in een mix van mist en miezerige regen. Niet goed voor de vogelactiviteit , hele goede omstandigheden voor bloedzuigers…Ook deze trail valt een beetje tegen,het is een beetje verpauperd allemaal. Het bos is natuurlijk mooi , maar de paadjes zijn erg modderig , dat je nauwelijks om je heen kan kijken. Vanuit de vallei roept een Rust-Naped Pitta en we zien een Red-headed Trogon.
Noodgedwongen brengen we een ruim half uur door in een schuilhut. Het miezeren was voor korte tijd veranderd in een hoosbui. Gelukkig duurt het niet al te lang en als we de trail verlaten breekt zowaar de zon door. Op het natte wegdek zitten diverse vliegenvangers. In de berm zit een fraai vrouwtje Mugimaki flycatcher. Iets verderop treffen we het dieporanje mannetje en een gitzwarte man Little pied flycatcher.
Aangekomen bij de auto treffen we een aantal Britse vogelaars. We wisselen wat waarnemingen uit en krijgen een zeer bruikbare tip. De ‘Telecom loop’ ,iets buiten het dorp, blijkt buitengewoon goed te zijn. De afgelopen dagen zou hier meermalig Malayan whistling thrush zijn gezien en gehoord. Ook de tot op heden gemiste Malayan Partridge zou hier makkelijker zijn. Het doel van de middag was daarmee duidelijk: De Telecom Loop.
Met een huurauto is deze plek zeer gemakkelijk te bereiken. Het voordeel is dat de weg prima toegankelijk is. Je kan hem rondrijden en overal zijn mogelijkheden om te stoppen. Vogels laten zich hier vele malen beter zien als op de verpauperde trails. Op de weg zien we vele Siberische lijsters. Gedurende een paar uur vogelen scoren we goede soorten : Blue nuthatch, Long-tailed Broadbill, Malayan Partridge ( alleen gehoord), Rusty-Naped Pitta. De Long-tailed broadbill had ik al eerder gezien in Thailand, maar het blijft leuk om deze ‘Mickey Mouse’ van het vogelrijk weer tegen te komen.
We passeren een heel klein stromend beekje wat de weg doorkruist. Dit zou de plek moeten zijn die de Engelse collega vogelaar bedoelde voor de Malayan whistling thrush. Het tijdstip (14.00) was ongeschikt voor de soort. De Telecom loop was buitengewoon effectief en goed toegankelijk dat ik later die dag nog even terug zou gaan.
In de namiddag is het zonnig. Grote hordes toeristen verlaten de hotels van Bukit Fraser’s. De vakantie zit erop. Een groot verschil met gisteren en het dorp is weer bijna zo goed als verlaten. We besluiten nog even naar het Jelai Resort te gaan. Met zulk fantastisch licht zou het fotograferen makkelijker moeten zijn. In korte tijd schiet ik een hele lading plaatjes, hieronder een selectie.
Het is rondom zonsondergang als ik voor een tweede keer deze dag de ‘Telecom loop’ rond wil rijden. Een betere kans voor de whistling thrush zou ik niet krijgen. De weg is daarnaast goed voor overstekende patrijzen en fazanten. De laatste soortgroep behoorde serieus tot de mogelijkheden , want recent is er ook een Mountain Peacock pheassant waargenomen. Een endeem, die tegenwoordig extreem lastig is geworden in Maleisië. Op de weg zitten diverse leuke vliegenvangers en de nodige Siberische lijsters. Een luidkeels zingende Rufous-browed flycatcher trekt de aandacht. In de schemer maak ik, met veel te hoge isowaarde, een bewijsplaatje. Gewoon omdat het kan.
Net na een bocht, blijkbaar in de buurt van het stroompje, zie ik in de koplampen een vrij kleine donkere lijster. Een blik door de voorruit met verrekijker bevestigd dat het de endemische Malayan whistling thrush is. Precies bij het stroompje! Ik parkeer de auto, maar de vogel is de vallei ingedoken. Niet ver van mij vandaan hoor ik scherpe hoge fluittonen. Ik doe mijn uiterste best om in het duister een silhouet van de vogel te ontdekken, maar die poging is tevergeefs. Voldaan rij ik terug richting het hotel! Een lastige endeem, die door veel vogelaars wordt gemist zit in de tas.
15 Februari
Telecom Loop, Old Road , The Gap
De laatste volle dag in Fraser’s Hill. Voor zonsopkomst rij ik weer richting de ‘Telecom loop’. Deze weg is gewoon verslavend. Het blijft spannend om over de weg te slingeren met de koplampen aan. De kans dat er zomaar wat over kan steken is hier groot. Ik rijd de weg zelfs twee keer rond met de ramen open. Tijdens het eerste rondje zie ik vlak voor de auto een smalle katachtige: een Asian Palm Civet ! Het dier trekt zich weinig van mij aan, maar voor een foto is het nog te donker. Op de weg zitten naast Siberische lijsters ook weer een Orange-headed thrush. Ik hoop natuurlijk op een vervolgwaarneming van de whistling thrush, maar na ruim een half uur posten , geef ik het op.
Na het ontbijt besluiten we vanuit het hotel de ‘Old Road’ af te lopen richting ‘the Gap’. Terug zouden we dan een lift nemen zodat we de klim niet hoefde te maken. De wegen van en naar Bukit Fraser’s zijn beide eenrichtingsverkeer en stoppen is verboden, vandaar deze creatieve oplossing.
Het is een leuke wandeling en het vogelen is onderhoudend. Een fraai vrouwtje Red-Headed trogon laat zich mooi bekijken. Bij the Gate van de ‘Old Road’ treffen we een koppel met Slaty-backed forktails. Ze hebben blijkbaar een nest in het wachtershuisje. In het zonnetje zit een fantastische Sultan Tit.
Op een bekende plek voor de endemische Marbled-wren babbler hebben we geen succes. Het kostte ook teveel tijd om deze locatie wandelend te bereiken. Ik had echter nog een sluw plannetje voor de avond..
Een beetje doffe roffel van een specht trekt de aandacht. Op gigantische holle bamboo zit een bamboo woodpecker te trommelen. Ze zijn erg bewegelijk , maar een bewijsplaatje lukt. Op het zelfde moment zien we een schitterend paartje Silver-breasted broadbills. Wauw!
We nemen een lift terug en gaan vervolgens richting de Jeriau Waterfalls. Een mooie plek en ook hier zitten Slaty-backed forktails. We zijn de enige die daadwerkelijk naar de waterval lopen. De meeste Aziatische toeristen hebben genoeg voldoening van een selfie met de parkeerplaats en een informatiepaneel…
De ‘New Road’ (de weg naar beneden) hadden we nog niet gereden. De staat van de weg is inderdaad beter. We zien een aantal cirkelende Aziatische wespendieven en een Blyth’s Hawk eagle. Aangekomen op de inmiddels bekende ‘Gap’ lopen we een stukje richting Kuala Lumpur. Je kan eigenlijk op iedere willekeurige plek starten. Het is vrij warm en we zien een aantal fraaie dagvlinders. Met moeite ontdekken we enkele spechten. Als de schemer valt rijden we via de ‘Old Road’ naar boven. Het idee was, dat dit het goede tijdstip zou kunnen zijn voor de Marbled wren babbler. Illegaal ( maar geen mens te zien..) parkeer ik de auto in de berm. In de schemerte begint er een Marbled wren babbler te roepen. Ik zie een schim bewegen, maar meer dan dat wordt het niet. Ik markeer de waarneming met GPS en stuur in de avond een Whatsapp richting vogelvriend Arjan Dwarshuis. Hij zal morgen aankomen op Fraser’s Hill en we hebben durende de aanloop contact over de meest recente informatie van soorten en locaties.
Arjan is bezig met een wereldrecordpoging vogels kijken en reist daarvoor de wereld over. Daarnaast haalt hij geld in voor zwaar bedreigde vogelsoorten middels een Fundraiser project. Voor meer informatie en een donatie kijk hier.
16 februari
Laatste ochtendje met Bishop trail en hele groene eksters.
Een ochtendrondje langs de ‘Telecom’ loop leverde niet veel nieuwe vogelsoorten op. Wel een goede zichtwaarneming van een Rusty-naped Pitta. Pitta’s zijn altijd lastig te zien, maar bij deze soort is het nog net een tandje erger. Al drie dagen lang hoorde ik deze soort roepen. Soms had je het idee dat ze tussen je benen door liepen, maar vanochtend had ik dan eindelijk een vogel in de kijker.
We checken na het ontbijt uit bij Shazan inn en trekken de bloedzuigersokken nog even aan. Omdat de weersomstandigheden werkelijk fantastisch waren , wilde we nog één keer de Bishop trail lopen. Na enkele honderden meters hoor ik een Malayan Partridge roepen. Gehurkt wacht ik op een glimp van de vogels, maar het mocht niet baten. Een persoonlijk hoogtepunt dient zich aan. Een fantastische waarneming van een Green magpie. Niet de zeldzaamste vogel van Bukit Fraser, maar wat een kleuren. Een mooie afsluiter van ons bezoek aan deze schitterende vogelplek! Op naar een nieuwe droomplek, een Nationaal park van wereldklasse: Taman Negara.
Thomas van der Es 